S obzirom da je Vučić očigledno odustao od Milatovića i njegove partije, makar u bliskoj budućnosti, glavni akcenat će biti usmjeren da se još u junu u Vladu uguraju otvorene neočetničke i velikosrpske plaćeničke snage upokojenog DF-a. Američka diplomatija će preko zvaničnih saopštenja negodovati, ali će Eskobar, Hil i izvršiteljka naloga Džudi Rajnke, u suštini stajati iza takvog manevra ne bi li odobrovoljili velikosrpskog autokratu Vučića. Ako tome dodamo da su već viđeni novi funkcioneri PES-a kontroverzni ministri koji još uvijek zvanično pripadaju Bečićevim Demokratama – Vladimir Martinović i Momo Koprivica, jasno je kakva se struktura na vlasti okuplja oko Spajićevog bezličnog PES-a.
piše. Balša Knežević
Reći da su na vlasti u Crnoj Gori politikantske kreature, lobotomirane ideološke amebe bez znanja, stava i ubjeđenja postalo je odavno opšte mjesto oko kojeg će se saglasiti čak i nalogodavci koji su takvu strukturu ljudi instalirali na vlast.
Upravo su navedene osobine potrebne da bi se održala prinudna uprava zapadnih ambasada u Crno Gori, uz neizostavni jaki upliv velikosrpskog i malignog putinističkog hegemonizma kojima širom otvorena vrata u regionu drži korumpirana mreža američke diplomatije predvođene ambasadorom SAD u Beogradu Kristoferom Hilom.
Da su u nažalost u Crnoj Gori na vlasti neopjevani diletanti i bezlične kukavice najbolje govori nedavna izjava predsjednika Crne Gore Jakova Milatovića koji je sa zakašnjenjem od nekih dvadesetak dana komentarisao verbalno iživljavanje srpskog autokrate na čelu kriminalno-terorističkog režima Aleksandra Vučića nad ministarkom evropskih poslova Crne Gore Maidom Gorčević.
Logika sedmogodišnjaka – nijesam ja, Spajić je!
Milatović je u stilu sedmogodišnjaka koji u infantilnom nastojanju traži izgovore da bi izbjegao sopstvenu odgovornost, kazao da su riječi koje je Vučić uputio Maidi Gorčević bile neprimjerene, ”ali da je morao da mu odgovori premijer Milojko Spajić”.
Milatović se naravno nije usudio da kritikuje srpskog autokratu, kome se ranije udvarao na sajmu vina i poltronski ga glorifikovao jer je, između ostalog, njegovom bratu omogućio da postane podizvođač Milenium grupe. S obzirom da nažalost predsjednik Crne Gore očekuje milostinju Beograda za formiranje partije, onda je jasno zašto je jedina opcija kada je u pitanju eventualna reakcija na patološke gadosti psihotičnog srpskog autokrate, djetinjasto traženje izgovora i prebacivanje odgovornosti.
Još smiješnije je što Milatović prebacuje odgovornost na Milojka Spajića kojeg su nesrećni splet okolnosti, vrlina poslušnosti, uz podršku kontroverzne zapadne, prije svega američke diplomatije, doveli na premijersku poziciju. Jedina iskrena reakcija premijera koji se ponaša kao da vodi hedž fond, a ne državu, može se očekivati ako mu neko ponudi masnu proviziju ili masni par ženskih oblina.
Ovi bezidejni politikanti bez kičme i muda da zauzmu stav po bilo kom pitanju u stvari se ponašaju na jedini mogući način s obzirom na njihove moralno-intelekutalne kapacitete – u javnosti projektuju gomilu besmislenih fraza i floskula o EU integracijama, dok žive u podaničkom strahu od ”srpskog sveta” i njegovih američkih korumpiranih promotera.
BEMAX pripravnik ofirao politiku PES-a
Na čemu se zasniva politikantstvo koje je na crnogorsku javnu scenu patentirao Spajićev i donedavno Milatovićev PES, najočiglednije je bilo prije neđelju dana kada se u Parlamentarnoj skupštini Savjeta Evrope u Strazburu glasalo za Prijedlog prijema Kosova u Savjet Evrope. Predlog je usvojen sa 131 glasom, a što se crnogorskih poslanika tiče, protiv je glasala Maja Vukićević(DNP), uzdržan je bio Vasilije Čarapić (PES), a Za je glasao samo Boris Mugoša iz opozicionog SD-a.
Vukićević je očekivano glasala u skladu sa svojim velikosrpskim političkim načelima i nalozima koje njena partija i šef Milan Knežević primaju iz Beograda. PES je preko, BEMAX pripravnika, koji se u politiku razumije kao Mara iz vica u onu rabotu, potvrdio da je partija političkih beskičmenjaka koja drhti pred velikosrpskim nacionalistima i pod pritiskom Vučićeve regionalne tiranije bruka Crnu Goru na spoljnopolitičkom planu. Ćutanje o kosponzorstvu rezolucije o Srebrenici je samo očekivani nastavak jeftinog politikantstva ideoloških ameba na vlasti.
Milojko nejaki
Zahvaljujući ovakvim epizodama sasvim je očekivano što su Spajić, Milatović i garnitura politikantskih marioneta-neznalica sebe uspjeli da promovišu kao bezlične diletante u vječnom strahu od hegemonije ”srpskog sveta”.
Na žalost, najveća žrtva njihovog političkog diletantizma i kukavičluka su država Crna Gora i njeni građani koji su ostavljeni na milost i nemilost Beograda, Moskve i trećerazrednih američkih diplomata naklonjenih Aleksandru Vučićupredvođenih Kristoferom Hilom i Gabrijelom Eksobarom koji je Spajića prisvojio kao sopstveni projekat.
S obzirom da je Vučić očigledno odustao od Milatovića i njegove partije, makar u bliskoj budućnosti, o čemu smo pisali, glavni akcenat će biti usmjeren da se još u junu u Vladu uguraju otvorene neočetničke i velikosrpske plaćeničke snage upokojenog DF-a. Amerika će preko zvaničnih saopštenja negodovati, ali će Eskobar, Hil i izvršiteljka naloga Džudi Rajnke, u suštini stajati iza takvog manevra ne bi li odobrovoljili velikosrpskog autokratu Vučića.
Ako tome dodamo da su već viđeni novi funkcioneri PES-a kontroverzni ministri koji još uvijek zvanično pripadaju Bečićevim Demokratama Vladimir Martinović i Momo Koprivica, jasno je kakva se struktura na vlasti okuplja oko Spajićevog bezličnog PES-a.
Vučićeva samodestrukcija šansa za Crnu Goru
Ovako nesposobna vladajuća garnitura sastavljena od priučenih politikanata, koji najviše podsjećaju na đecu kojoj je palo na pamet da se igraju države, ne može donijeti ništa dobro Crnoj Gori. Makar ne svjesno i kao produkt predanog rada.
Sa druge strane ocjene da je Crna Gora propala i već integrisana u granice ”srpskog sveta” ne stoje, jer se upravo u promociji ovog hegemonističkog projekta otvara najveća šansa našoj državi.
Šef kriminalno-terorističkog režima u Beogradu Aleksandar Vučić samo predstavlja kontinuitet destruktivne i prije svega antisrpske politike koja je stavljena u pogon još krajem osamdesetih dolaskom Slobodana Miloševića.
Nakon što je faktički priznao Kosovo i uz sve napore, korumpirane velezdajnike, uložene stotine miliona nije uspio da uništi crnogorski otpor, pred Vučićevim režimom su tri udarca koji teško da će politički preživjeti na duži rok – Rezolucija u Srebrenici, prijem Kosova u Savjet Evrope i ponovljeni izbori u Beogradu.
Pad srpskog autokrate, uz svijest Crnogoraca o nužnosti ispravnog otpora velikosrpskoj hegemoniji potpomognutoj američkom korumpiranom diplomatijom, garant su da smo na dobrom putu da vremenom dobijemo vlast dostojnu viševjekovne državotvorne tradicije. Vlast koja će biti sve suprotno današnjim priučenim diletantima, političkim amebama, i neznalicama čiji je jedini ”kvalitet” bespogovorno poslušništvo.
Izvor: Aktuelno
