Dok se god srpska crkva i vladajuća kamarila ne odreknu imperijalnih ambicija ništa se dobro ne može desiti na Balkanu. Rezolucija UN o Srebrnici samo je “meki” prilaz ućerivanja pameti Vučiću, koji se ponaša prema međunarodnoj zajednici kao prema opoziciji kod kuće
piše: Blažo Sredanović
U jednoj već odavno poznatoj priči iz dječjih klupa pita učiteljica malog Jovicu da joj opiše slona. Jovica će na to: Slon nije domaća životinja. Domaća životinja je krava. Ona ima četiri sise i daje dosta mlijeka.
Ama Jovice, prekide ga učiteljica, ja sam te pitala da mi opišes slona a ne kravu. Otkud ti sad ovo.
Koliko li samo mi danas imamo malih Jovica među našim političarima, koji jedno pričaju, drugo rade, a treće misle. A sve to naša dječica, nažalost, primaju kao očiglednu nastavu. I to baš kad se postavlja pitanje o Rezoluciji UN-a o genocidu u Srebrenici, dok su našim političarima prioriteti tamo nedje drugo.
A zar ima važnijeg problema u ovom vremenu, još uvijek raspadanja bivše Jugoslavije, od onoga što se desilo u Srebrnici 11. jula 1995. godine. Vučicu čak smeta i to što su Njemci uopšte i pokrenuli Rezoluciju o genocidu jer, zaboga, to će poremetiti odnose u regionu, kako kaže.
A može li se bar samo zamisliti da bi Vučić mogao da slijedi primjer jednog savjesnog Njemca, pa da pred Memorijalom žrtvama genocida u Potočarima padne na koljena, kao što je to učinio Vili Brant 1970. godine pred Memorijalom žrtvama genocida u Varšavskom getu?
I može li se bar samo zamisliti da recimo grad kao što je Herceg Novi zatraži bratimljenje sa gradom Srebrenicom?
I može li se bar samo zamisliti da, prije svega, srpski mediji počnu jasno i glasno da pišu što se istinski desilo i što se dešava, pa da se konačno poslije toliko vremena dobro obaviješteni srpski narod počne javno izjašnjavati da im je sad jasno zašto su bombardovani 1999. godine, jer bi se u protivnom na Kosovu desio deset puta strašniji genocid nego u Srebrenici. Milosević je već imao blagoslov i aminovanje klero-nacističke hijerarhije srpske crkve.
No, dok se odmah i pod hitno ne prestane sa proglašavanjem izdajnika, kriminalaca i širitelja mržnje svako ko pokuša da saopšti istinu, nijedna se od mojih pretpostavki ne može pojaviti ni kao daleka mogućnost, a kamoli da se dogodi. Zato što je već utemeljen plan za još jednu Srebrenicu, a pjeva se čak i onoj trećoj koliko je mila da bi se i ona ponovila.
Čeka se samo pogodan trenutak, a u međuvremenu se perfidno glumata miroljubivost prema susjedima i poziva na saradnju jednakih. Prosto je milina slušati i gledati te izlive predanosti demokratskim načelima, kao da se odnos između ovce i vuka može riješiti demokratskim putem.
No, i pored svega, teško je vjerovati da je cijeli srpski narod genocidan. Biće prije da je prezasićen raznim manipulacijama i naturanjem izmišljene istorije i izmišljenim neprijateljima, uz to i onom fatazmagorijom o “nebeskom narodu”, tako da je izgubio svaki smisao o realnosti i osjećanje empatije prema drugome.
Srpska politička elita u sprezi sa srpskom Crkvom napravila je od vlasitog naroda zombije, koji dezorijentisani tumaraju kao kokoške po snijegu. Umno zakatančeni teško da mogu naći svoje zasluženo mjesto među civilizovanim narodima Evrope.
Srpska crkva koristeći ono: “Niko nema što Srbin imade” nametnula je narodu modifikovanog Svetog Savu, koji je bio prosvjetitelj a ne zaglupljivac, samo da bi novovremene izmišljotine raznih justina i nikolaja vezane za Svetog Savu dobile na istorijskoj važnosti.
Dok se god srpska crkva i vladajuća kamarila ne odreknu imperijalnih ambicija ništa se dobro ne može desiti na Balkanu. Rezolucija UN o Srebrnici samo je “meki” prilaz ućerivanja pameti Vučiću, koji se razgoropadio, pa se ponaša prema međunarodnoj zajednici kao prema opoziciji kod kuće. Teško je vjerovati da će poslije toliko čestog i dugog popuštanja Vučić reagovati na ove “pedagoške” mjere međunarodne zajednice.
Pjesnik Oskar Davičo je kazao: Uzalud je slati muhe na kurs za pčele!
Zato bi svi susjedi Srbije trebali da se udruže i lobiraju, prije svih kod američke Vlade, a i kod ostalih, da se uvedu ekonomske sankcije izbranim čelnicima srpske političke elite “po dubini”, kao i većem dijelu srpskih medija, a s obzirom na to da se bavi poslovima izvan crkvenih prava – i kanona i srpskoj Crkvi.
Analitika
