Tragedija je savremene Crne Gore što u takvog danas bezuslovno polažu nade ne samo “zapadni saveznici” već i usnula crnogorska opozicija što umjesto snažnog odgovora na destrukciju, i dalje čeka savezničko iskrcavanje
piše: Alejsandar Radoman
Maja 2020. godine Milojko Spajić je izjavio da je “prinuđen” da se vrati u Crnu Goru da pomogne “borbu srpskog naroda i Srpske pravoslavne crkve”. U decembru 2021. godine ministar Milojko Spajić djelimično precizira, a djelimično koriguje objašnjenje motiva za povratak u Crnu Goru: “Poslije upokojenja mitropolita za trenutak sam izgubio nadu jer sam mislio da sam zbog njega došao, ali u stvari ja sam se vratio zbog njegove ljubavi prema Crnoj Gori.” Ovih dana premijer Milojko Spajić izjavljuje sa se vratio u Crnu Goru da bi je uveo u Evropsku uniju.
U četiri godine Spajić je prešao ne samo vrtoglavi put od anonimnog vagabunda do premijera već je naštelovao i motive za svoj povratak u zemlju, krenuvši od podrške borbi srpskog naroda i Beogradske patrijaršije preko preciziranja da je mislio na podršku Amfilohiju Radoviću, uz galiotsku glosu u formi naknadnog uvida da je sve to bilo zbog Amfilohijeve ljubavi prema Crnoj Gori pa sve do revizionističkog stava da je žrtvovao sebe – sad već ne ni zbog Beogradske patrijaršije ni zbog Amfilohija, no zbog mesijanske uloge uvođenja Crne Gore u Evropsku uniju.
Jasno je, međutim, da je na ovom mentalnom hodočašću Milojko Spajić najmanje jednom lagao. Utoliko prije što su vrijednosti na kojima počiva Evropska unija dijametralne onima koje je propovijedao Amfilohije i koje su danas u temeljima Beogradske patrijaršije.
Da bismo ilustrovali kako stvari stoje s vrijednostima, oblikovaćemo za ovu priliku mini svetosavski katehizis, sastavljen na osnovu Amfilohijevih iskaza o pojedinim pitanjima koji najbolje ilustruju vrijednosti njegova učenja. Pa krenimo redom.
Što je Crna Gora?
“Fildžan država” stvorena “u Brozovom jajcu”.
Ko su Crnogorci?
“Đilasova kopilad”.
Ko su muslimani?
“Jeste da je strašno pobiti ljude, međutim, još je strašnija duhovna smrt koju siju oko sebe ti lažni ljudi, sa lažnom vjerom.”
Ko je Draža Mihailović?
“Vožd Trećeg srpskog ustanka”, junak koji je “potradao za pravdu Božiju”.
Ko je Slobodan Milošević?
“Njegovo ime će u knjizi večnih biti upisano neizbrisivim slovima. Njemu su sudili oni kojima je trebalo da se sudi.”
Što je NATO?
“Četvrti Rajh.”
Ko stoji iza Evrope (EU)?
“Sotonin rep”.
Kako se zovu ustanove savremenog sekularizovanog obrazovanja?
“Svepomračilišta”.
Ko su LGBTQ osobe tokom Parade ponosa?
“Smrad sodimski” s “Parade srama”.
Imaju li žene pravo na abortus?
Srpkinje u “svojim utrobama pobiju za jednu godinu više djece nego što su pobili Musolini i Hitler i Broz i ovi koji su ovdje na Kosovu i Metohiji.”
Nijedan od ovđe citiranih Amfilohijevih iskaza nije izvađen iz konteksta. Zapravo, svi odreda su kontekst, precizno formulisan da se ureže u svijest pastvi.
E to je ta “ljubav” zbog koje se Milojko po vlastitom priznanju vratio u Crnu Goru. “Ljubav” oblikovana po modelu ultradesnih, ksenofobnih, mizoginih i u osnovi fašističkih stavova.
Zato kad danas Milojko tvrdi da su “vrijednosti EU” “100 odsto usklađenost sa spoljnom bezbjednosnom i odbrambenom politikom i vladavina prava”, on ponovo bjesomučno laže jer to nijesu vrijednosti, nego tehnički uslovi za pristupanje. Vrijednosti su pak nešto drugo.
Jedna od njih bi morala biti i javna osuda genocida koji se dogodio u našem suśedstvu prije tri decenije, a počinjenog upravo u ime ideologije fašizma, u lokalnoj varijanti skrivenog pod imenom svetosavlje. Ali kad na pitanje da li će Crna Gora kosponzorisati Rezoluciju o genocidu u Srebrenici – zajedno s državama koje danas reprezentuju “zapadne” vrijednosti – Milojko odgovara da je to prošlost i da će Crna Gora kosponzorisati infrastrukturne projekte, e onda vam mora biti jasno da nije riječ samo o preispoljnom lažovu već o amoralnom pokloniku genocidnih ideologija čiji navodni put ka IBAR-u vodi samo na Ibarsku magistralu civilizacijskog sunovrata.
Tragedija je savremene Crne Gore što u takvog danas bezuslovno polažu nade ne samo “zapadni saveznici” već i usnula crnogorska opozicija što umjesto snažnog odgovora na destrukciju, i dalje čeka savezničko iskrcavanje.
Analitika
