piše: Miodrag Vlahović
Vlada koja ne želi da ode, parlamentarna većina koja nastavlja da brutalno i primitivno krši Ustav, bez ikakve finese i pravne “konstrukcije” koja bi to gaženje pokušala da opravda, targetiranje i marginalizacija svega što pokazuje želju za otporom i svih što oponiraju avgustovskoj većini… Najezda je u punom jeku.
Vijest da je izabrani predsjednik odlučio da inauguracija bude u Podgorici nije iznenađenje.
Stigmatizacija Cetinja i Cetinjana je neodvojiva od političke “kulture” tzv. “nacionalnog pomirenja”. Uz taj isfabrikovani svjetonazor spadaju i konstrukcije o građanskim i demokratskim partijama iz lažnog političkog centra. To je ključna laž u današnjoj Crnoj Gori, koja se uporno i ciljano gradi i pothranjuje od “litija” naovamo.
Cetinje je upravo zbog toga i dodatno “pogrešno” i neprihvatljivo. Narativ o crnogorskom agresivnom nacionalizmu poduprt je sada i “bezbjednosnim procjenama”. “Nevinost bez zaštite”, opet.
(“Napravi mi jednu bezbjednosnu procjenu” – možemo lako zamisliti – tehničkog, naravno – ministra unutrašnjeg i vojnog kako naručuje procjenjivanje da to ne može i ne treba da bude na Cetinju. I sam se tamo neprijatno osjeća. Suzavac i molotovljevi kokteli nisu više dovoljni. Suočavanje sa Cetinjem izaziva strah.)
I datum inauguracije je prikladan takvoj namjeri izabranog predsjednika i njegovih saveznika, i u Crnoj Gori i van nje. Dvadesetog maja se u Crnoj Gori ne slavi ništa. Svečanost na Dan nezavisnosti bi za političku grupaciju koja je podržala nastupajućeg predsjednika bila – proslava dana žalosti. Mada su neki od njih glasali za nezavisnost, čujemo. Post festum!
Sjetimo se prve proslave tog datuma u prvoj vladi avgustovske većine, 2021: od svih pjesama na ovome svijetu, osim obavezne crnogorske himne (takođe mrske, treba li reći) organizatori su tada odabrali da se otpjeva “O sole mio”! Sunce im njihovo.
Sada te opasnosti nema. Dvadesetog maja može da se pjeva sve. Banalnostima nema kraja.
U međuvremenu, jedan od prvaka Pokreta Evropa sad! nastavlja da se bruka – upotrijebićemo eufemizam za njegovu brljotinu koja još uvijek traje – potpuno deplasiranim izjavama što i kako treba (u)činjeti Cetinju. Pa onda one koji su, s pravom, osjetili potrebu da njegove opasne riječi prijave Tužilaštvu naziva “suludnjacima”.
Za što, kažu neki, treba čak imati i razumijevanja! Neka vrsta pjesničke slobode, što li, koja nam tobože pokazuje da se ne radi o dosadnom političaru koji koristi fraze … Nego koristi uvrede i prijetnje, što je (takođe tobože) – osvježenje na političkoj sceni! Briljantno.
Taj novi originalni manir je, logično, nastavljen i prijetnjama uredništvu Pobjede i portala Analitika, kao i njihovim porodicama. Hajkač ne može da shvati da ga se oni koje progoni ne plaše. To mora da je neprijatan osjećaj …
A u Podgorici traje zaposijedanje pozicija, uz izlive prizemnog i banalnog trijumfalizma. Gospoda predsjednica gradskog parlamenta, pritom, tvrdi kako su njeni odgovori na “napade” iz Gradske RTV “poštovali standarde”. Čovjek ne može da se ne sprda sa takvom “logikom”. Da skratimo to mučenje: kako su vam lijepi ti standardi, gospođo, baš su lijepi!
Ataci na Gradsku RTV i njene urednike i novinare su ipak proizveli i pozitivne efekte. Neke od zapadnih ambasada su zainteresovane da čuju detalje. I to smeta hajkačima: zamislite, ljudi iz Gradske su spremni da se brane i da javno odgovore! Nečuveno.
Ostatak nove lokalne vlasti se upinje da dokaže da prethodna gradska uprava ostavila – rasulo. Što je upravo tragikomična tvrdnja. Ne obaziru se mnogo ti nesvršeni studenti i ostali eksperti na argumente doskorašnjeg gradonačelnika, na precizne podatke i brojke. “Sljepilo kod očiju” prati sve populističke pokrete. Koga briga za činjenice!
Posebno je mučan detalj vezan za problem zapošljavanja u gradskog upravi. Dok izabrani predsjednik najavljuje nastavak politike partijskog zapošljavanja, čije nas tragične posljedice tek čekaju, na kraju ljeta, a tehnička vlada nastavlja da širi i razvlači, za crnogorske prilike, mastodonsku administraciju, nova gradska uprava nevjerovatnom upornošću i bez ikakvog stida nastavlja da ignoriše brojke koje su provjerljive: zaposlenih u gradskim službama je danas manje nego na početku mandata prije četiri i po godine … Od ovakvog nastupa koalicije na vlasti u Podgorici gora je samo nezainteresovanost (njihovih) glasača za fakte i argumente. Razvaljuj!
Najezda skakavaca – da parafraziramo metaforu naslova “Godine koje su pojeli skakavci”, rođenog Podgoričanina Borislava Pekića” – je u punom jeku.
Atmosfera u kojoj ne vrijede argumenti, u kojoj nikoga nije briga za činjenice i koja odiše željom za osvetom i revanšom vodi, bez izuzetka, kako nas istorija uči, u devastaciju i pustošenje, u urušavanje vrijednosti, razvaljivanje institucija, reda i pravila.
Brutalni napadi na pojedince i medije praćeni su agresijom i mržnjom koju emituju medijski “outleti” srpskih i ruskih službi, premlaćivanjem gostiju zbog pogrešnog naglaska… Zagađen medijski i politički prostor je najbolje đubrivo za ugrožavanje opšte stabilnosti i bezbjednosti. Tj. najgore.
Vlada koja ne želi da ode, parlamentarna većina koja nastavlja da brutalno i primitivno krši Ustav, bez ikakve finese i pravne “konstrukcije” koja bi to gaženje pokušala da opravda, targetiranje i marginalizacija svega što pokazuje želju za otporom i svih što oponiraju avgustovskoj većini… Najezda je u punom jeku.
U takvoj situaciji postoji samo jedan odgovor. Otpor!
Gradski.me
